O bohaterce idealnej
Idź do strony 1, 2, 3 Następny

Mycha

W pewnych kręgach bohaterka idealna ochrzczona została wdzięcznym imieniem Mary Sue, czy też, żeby uniknąć makaronizmów, Maria Zuzanna. Kryptonim jest co prawda najbardziej znany w kręgach potterowskiego fan fiction, ale doskonale ukazuje ogólną degenerację i spłycenie bohaterów (a zwłaszcza bohaterek), wpędzając co bardziej wrażliwych czytelników w stan, który nazwać można jedynie jako przedsionek apopleksji i innego rodzaju chorób układu nerwowego.
W każdym razie, bohaterką idealną nie może być każda postać, wymyślona na poczekaniu. Do tego trzeba finezji i braku umiaru ze strony autora. Przyjrzymy się więc kilku podstawowym punktom, na podstawie których z całą pewnością zostaniemy nie-szczęśliwymi posiadaczami małej Mary Sue.
1. Imię. Z całą pewnością musi być niezwykłe. Może elfickie czy choćby niemożliwe do wymówienia. Większość autorów zapomina o czymś takim, jak strony ze spisami imion, starając się postawić na oryginalność, niestety wychodząca czytelnikom uszami tudzież innymi otworami.
2. Wiek. Bohaterki w wieku uznawanym dziś za emerytalny (czyli około lat trzydziestu) są całkowicie nie na miejscu. Bohaterka idealna musi być młoda, piękna, zgrabna, o aksamitnej skórze, którą codziennie pielęgnuje przez kilka godzin... Prowadzi nas to do punktu trzeciego:
3. Wygląd. Kiedyś na topie były blondynki, koniecznie o niebieskich oczach. Dziś pojawiają się mieszanki genetyczne o włosach zielonych, czerwonych, fioletowych czy, o zgrozo, różowych. Oczy muszą być w podobnym kolorze, choć bardzo popularnie są czerwone, jak u królika (białego). Obowiązkiem jest też sylwetka jak u osy, naturalna opalenizna, która wspaniale się komponuje z nienaturalnie długimi włosami, a także wymiary młodszej siostry Naomi Campbell. I nie zapominajmy o nogach do samego nieba i obfitym biuście - to obowiązek każdej idealnej bohaterki, a bez tego nawet nie ma co próbować udziału w jakiejkolwiek literaturze.
4. Strój. Musi być co najmniej frywolny. Tu jakieś rozcięcie, jakiś dekolt tam... Chyba wszyscy wiedzą, o co chodzi. Bohaterki idealne zwykły mieć szafy pełne ubrań w niewymownych-kolorach (tj. takich, których nazwy nie da się wymówić bez problemów gastrycznych), choć zdarzają się odmiany Mary Sue, które są typem "Bad Girl" (o nich w dalszej części). Rzeczą oczywistą jest, że takiej bohaterki się nie uświadczy bez spódniczki krótszej, niż do połowy uda, topu lub bluzki podobnego typu, obuwia na wysokim obcasie (sprawą dyskusji jest, czy to kozaki czy szpilki); bielizna, jak było mi dane niedawno się przekonać, nie jest konieczna, a nawet bywa zbędna.
5. Charakter. Tu się pojawiają dwie odmiany Marii Zuzanny: tzw. "Good Girl" i "Bad Girl" (o której w dalszej części). "Good Girl" jest miła, urocza, piekielnie inteligentna, a zarazem dziecinnie naiwna, przez co staje się niewinną ofiarą manipulacji "tych złych". Należy też dodać, że bohaterka nie obędzie się bez uroku osobistego (zwykle w nadmiarze), odwagi (często bardzo blisko graniczącej z głupotą) i lojalności, aż do przesady. Reasumując, powstaje z tego osóbka sztuczniejsza, niż jej tipsy.
6. Niezwykłość. Bohaterka idealna bez niezwykłych mocy jest jak narciarz bez nart. Zwykle może dokonywać czegoś, o czym inni tylko marzą, a przez to ratuje świat, lub przynajmniej jego połowę. Mocy nie da się bliżej sprecyzować, gdyż to, podobnie jak imię, zależy od autora.
7. Rasa. To dopiero ciekawostka! Mieszanki z wampirami, elfami, drowami, wilkołakami... to już codzienność. Im bohaterka jest w większym stopniu mieszańcem, tym jest bardziej niezwykła.
Podsumowując, Mary Sue od normalnych bohaterek oddziela bardzo cienka linia, którą niedoświadczeni autorzy zwykli tratować. Jednak ci, którzy przeżyli spotkanie z Marią Zuzanną i obiecali sobie, że nie powtórzą takiego błędu, też mogą stworzyć potwora - we wcieleniu "Bad Girl".
"Bad Girl" można uznać za przyrodnią siostrę Mary Sue. Imiona również nosi niezwykłe, jest z zasady młoda, a często nie jest człowiekiem. Co jednak ją odróżnia od Marii Zuzanny? Ano charakter i wygląd. Na ogół jest czarnowłosą malkontentką, która nie przejmuje się swoim wyglądem (przynajmniej nie tak, by inni to widzieli), a jej główną cechą jest złośliwość połączona z bardzo pożądanym CIS-em. Zwykła być uważana za dziwadło w czarnych ciuchach, która na końcu jednak ratuje świat niezwykłymi mocami. Różnica polega tylko li i wyłącznie w wyglądzie i sposobie bycia.
Ostatnio powstała jednak tendencja do tworzenia anty-marysueistycznych postaci. Zwykły być brzydkie jak nieszczęście, o całkowicie przeciętnym charakterze (lub też jego braku) i braku mocy. Do tego są stuprocentowymi ludźmi, nie dbającymi o swój wygląd, a nawet obdarzonymi różnego rodzaju defektami (od obgryzania paznokci, przez zrośnięte brwi, do syfilisu). Bohaterki takie zwykle są tragicznie niezrozumiane (także przez same siebie) i giną w nie akceptacji.
Z pozoru sytuacja wygląda na beznadzieją. Więc jak tworzyć bohaterki, skoro wszystko jest marysueistyczne? Ano jest takie słówko... "Umiar". Bohaterki nie mogą popadać z jednej skrajności w drugą, nie tylko przy tworzeniu postaci, ale i przy tworzeniu szkieletu pomysłów. Czego unikać? Oto lista pięciu najbardziej marysueistycznych pomysłów, nie tylko w fan fiction:
1. Zła siostra bliźniaczka. To po prostu ręce opadają - nasza nieskalana bohaterka nie może robić nic głupiego. Od tego ma złą siostrę bliźniaczkę.
2. Konflikt rodzinny. Bohaterka zostaje czarną owcą w rodzinie, gdyż stoi po "drugiej stronie barykady". Zawsze jest niezrozumiana, choć popiera właściwą, w opinii czytelnika, stronę.
3. Światu na ratunek. Bohaterka ratuje świat. Bez komentarza.
4. Niech kwitnie miłość; czyli bohaterka swoją szczerą, bezinteresowną miłością zmienia "Bad Boy'a" w kogoś wartego jej uczuć, po czym biorą huczny ślub, według dewizy "żyli długo i szczęśliwie i mieli dużo dzieci".
5. Wszystko naraz, wraz ze sporym dodatkiem niezwykłości - czyli to, od czego czytelnicy mają mdłości.
Reasumując, problem bohaterek idealnych jest wciąż żywy i raczej niewiele w tej kwestii da się zrobić, prócz walenia głową w monitor. Mary Sue były, są i prawdopodobnie będą. Jeżeli są to bohaterki, to jeszcze pół biedy... co to będzie, jak pojawi się Marian Zuzann...

~~~

Felieton autorstwa Sylville, stąd

Maggie

Sic!
Moja Swiezo stworzona bochaterka ,cechy marysuiczne=
=plomienno rude wlosy,ale za to na chlopaka,przypomina Mutare w HoMM III
=jest wilkolakiem
=ma JEDEN skorzany komplet.Zaopatrzony w obowiazkowy napis ANIOLOWIE PIEKIEL.
=Jej imie i nazisko sa ...dziwnawe.

Mycha

XD Mam nadzieję, ze chociaż charakter ma inny. Ale rude włosy wcale nei są Marysuistyczne XD

Maggie V · Gość

Moja ma plomienno rude.Z jednym naturalnym blond pasemkiem.

Jutro tu wklepie zdjecie Mutare.I historie imienia i nazwiska Aeri,lub Eari,wymawia sie tak samo ale sie jeszcze nie zdecydowalam.Powiem tylko ze gdyby nie te wyjasnienie,to calosc bylaby groteskowa,

Milcia

A moja ma fioletowe włosy XD Ale farbowane XD

Maggie

Moja w rozdziale drugim bedzie farbowac na blond.ale odfarbuje trzy kartki pozniej.

Milcia

A druga ma zielone pasemka XD Kocham takie pierdółki XD

Mycha

<kwiczy ze smiechu>
A moja ma najpopularniejsze imię pod słońcem, czyli Jessica, ma długie, brązowe włosy, szare oczy, ma 14-16 lat (jeszcze sie nie zdecydowałam

), jest niewysoką, zwyczajną nasolatką jak każda inna. Lubi fantasy, spanie i czekoladę. Czasami zastanawiam się, czy nie za bardzo upodobniłam ją do siebie... XD

Milcia

Heh, ja nie pisze w końcu ff XD Ale mam 2 łówne bohaterki, w tym jedna jest do mnie podobna strasznie XD TA z zielonymi pasemkami

Mycha

Ja tez nie piszę o niej FF tylko WTU XD

Milcia

gdzie w WTU?

Mycha

Nie, nie publikuję tego (na razie) ale że to całkowicie moje dzieUo XD

Milcia

JA na razie mam połowę pierwszego rozdziału XD

Mycha

Dobrze wiedzieć. Bo ja mam tylko pomysł XD

Milcia

JA mam dopiero gdzieś 2 kartki w wordzie XD